Ik ben mezelf geworden….❤️🧡❤️

Ooit rende ik weg van angst
Dus angst beheerste me.
Totdat ik leerde om angst vast te houden als een pasgeborene.
Luister ernaar, maar geef niet toe.
Eer het, maar aanbid het niet.
Angst kon me niet meer stoppen.
Vol goede moed liep ik de storm in.
Ik heb nog steeds angst,
maar het heeft mij niet.

Ooit schaamde ik me voor wie ik was.
Ik nodigde schaamte uit in mijn hart.
Ik liet het branden.
Het zei me: "Ik probeer het alleen maar
om je kwetsbaarheid te beschermen".
Ik heb schaamte enorm bedankt,
en toch in het leven gestapt,
onbeschaamd, met schaamte als geliefde.

Ooit had ik veel verdriet
diep van binnen begraven.
Ik nodigde het uit om te komen spelen.
Ik huilde oceanen. Mijn traanbuizen zijn droog.
En daar vond ik vreugde.
Precies in de kern van mijn verdriet.
Het was liefdesverdriet dat me leerde lief te hebben.

Ooit had ik angst.
Een geest die niet zou stoppen.
Gedachten die niet stil zouden zijn.
Dus stopte ik met proberen ze het zwijgen op te leggen.
En ik viel uit mijn hoofd,
en de aarde in.
In de modder.
Waar ik sterk werd gehouden
als een boom, onwankelbaar, veilig.

Ooit brandde woede in de diepte.
Ik riep woede in het licht van mezelf.
Ik voelde zijn schokkende kracht.
Ik laat mijn hart bonken en mijn bloed koken.
Eindelijk geluisterd
En het schreeuwde: "Respecteer jezelf nu fel! ".
"Spreek je waarheid met passie! ".
"Zeg nee als je nee bedoelt! ".
"Wandel je pad vol moed! ".
"Laat niemand voor jou spreken! "
Boosheid werd een eerlijke vriend.
Een waarachtige gids.
Een prachtig wild kind.

Ooit sneed eenzaamheid diep.
Ik probeerde mezelf af te leiden en te verdoven.
rende naar mensen en plaatsen en dingen.
Zelfs doen alsof ik "gelukkig" was.
Maar al snel kon ik niet meer rennen.
En ik stortte in het hart van eenzaamheid.
En ik stierf en werd herboren
in een prachtige eenzaamheid en stilte.
Dat verbond me met alle dingen.
Dus ik was niet eenzaam, maar alleen met All Life.
Mijn hart Een met alle andere harten.

Ooit rende ik weg van moeilijke gevoelens.
Nu zijn ze mijn adviseurs, vertrouwelingen, vrienden,
en ze hebben allemaal een thuis in mij,
en ze horen allemaal thuis en hebben waardigheid.
Ik ben gevoelig, zacht, kwetsbaar,
mijn armen om al mijn innerlijke kinderen gewikkeld.
En in mijn gevoeligheid, kracht.
In mijn breekbaarheid, een onwankelbare Aanwezigheid.

In het diepst van mijn wonden,
in wat ik "duisternis" had genoemd,
Ik heb een brandend Licht gevonden
die me nu leidt in de strijd.

Ik ben mezelf geworden
toen ik me naar mezelf draaide.

En begon te luisteren….

Bron Jeff Foster

Het is in jou.

Kom in jouw kracht,
probeer niets af te dwingen.
laat het oordeel los,
en het hart zal vol vreugde zingen.

Laat je zachtjes heen en weer wiegen,
op de liefdevolle stroom van het leven.
Laat je in het leven niet bedriegen,
de waarheid is in jou, het licht, dat jou is gegeven.

Zoals de sterren die magisch zijn,
zoals de zee oneindig prachtig.
Het leven, waarin niet alles is wat het lijkt,
luister naar jezelf aandachtig.

Jij bent als die ster,
alle waarheid huist in jou,
Gekomen van ver,
blijf jezelf in alles trouw.

© Liefs sylvia star💫

Gedichten

Tranen.

Tranen die jouw ziel zuiveren,
om weer hogerop te kunnen klimmen.
Daar waar je even huivert,
en het licht lijkt te dimmen...

Is waar het licht juist weer schijnen zal,
je telkens beetje bij beetje geneest.
Je weer één stapje verder bent, en bovenal,
je je ware kracht weer in jouw ogen leest.

Je kunt naar jezelf kijken,
en trots zijn op wat je al hebt overwonnen.
Het zal jouw leven verrijken,
omdat je kon loslaten daar waar jouw tranen begonnen.

Bron: Sylvia Star💫

Iedereen.

Vertraagd zet je je stappen voort,
in stilte breekt een nieuwe dag aan,
niemand die precies weet hoe het in het leven hoort,
moeilijkheden, iedereen loopt er wel eens tegenaan.

Bij de een lijken ze blijvend te zijn,
terwijl een ander in weelde leeft.
Toch als je goed kijkt is het schone schijn,
iedereen die het leven weer anders beleeft.

Rijkdom, die vaak meer leegte geeft,
moeilijkheden die jou juist in rijkdom zullen prijzen.
Hoe men ook het leven leeft,
hou op, met een vinger naar elkaar te wijzen.

Door een diep dal gaan we allemaal,
iedereen klimt in zijn eigen tempo weer omhoog.
Iedereen heeft in het leven zijn eigen verhaal,
laten we er in liefde zijn voor elkaar, oneindig zoals een regenboog.

Bron: Sylvia Star💫